BİR SENYÖR YÜRÜYÜŞÜ

İnsan ruhu çok tuhaf, yaşlanmayı bir türlü kabul edemiyor. Halbuki yaşlanma uzun yaşamanın karşılığı ödenen bir bedel değil mi? İnsanlara gençken sorsalar belli bir yaşın üzerine çıkmak için şöyle küçük bir bedel ödermisin diye sanırım herkes bu bedele güle oynaya razı olurdu. Halbuki çevremdeki kadınlara bakıyorum uzun yaşamanın çok küçük bir bedeli olan o değerli çizgilerden kurtulmak için inanılmaz denemeler yapıyorlar. Biz erkeklere gelince yaşlanmanın fiziksel gücümüzü azaltacağı gerçeğini bir türlü kabullenemiyoruz. Avrupa şampiyonasına dört kişi gitme kararı verirken bir takviye alalım konusunu arkadaşlarla aramızda bir süre tartıştık. Önce bir per almayı tartıştık ama buna ben karşı çıktım, benim görüşüm hepimizle oynayabilecek bir briç birikimine sahip bir beşinci kişi almak yönündeydi. Bir per gelmesi takımda sorumluluk ve hedefe kilitlenme anlayışını zedeleyebilirdi halbuki bizim uzun briç maratonlarına alışık formasyonumuz zaten vardı belki biraz zorlanırdık ama üstesinden gelebilirdik. Tek kişi almak hem o beşinci kişinin biz niye bu maç oynamıyoruz duygusunu önleyecekti hem de zorlandığımız anlarda bize katkıda bulunabilecekti - hala da aynı kanıdayım. Ancak teklif götürdüklerimiz bizi reddetti , bizden teklif bekleyenlere de biz pek sıcak bakamadık ve neticede dört senyör bu yürüyüşü yapabileceğimize karar verdik. Avrupa şampiyonası katılan ülke takımlarının herbiriyle bir maç yapılarak sıralamanın belli olması şeklindedir. İlk defa bu sene gitmemizden bir kaç gün önce statü değişikliği yaparak açık ve bayan takımlarında halen geçerli olan sistemi yalnız senyörler için değiştirdiler ve sıralamanın belli olmasından sonra ilk sekiz takımın kendi arasında ikinci bir tur daha karşılaşma yaparak gerçek derecenin ona göre belirlenmesi kararı aldılar. Bu karar bizim tüm planlarımızı altüst etti. Nitekim eski statüdeki her ülke takımı ile yaptığımız karşılaşmalarda birinci bitirdik. Eğer statü değişikliği olmasaydı bugün Türkiyeye bir Avrupa şampiyonluğu yaşatmış olacaktık. Ancak son tura gücümüz yetmedi ve onu 7. bitirdik. Bu sonuç bugüne kadar Türkiyenin Avrupa şampiyonalarında gördüğü en iyi derece olmasına rağmen bizi mutlu etmedi. Üzgünüm dostlar...

10.Eylül.2006