KIŞ NİNEM, DERT NİNEM

Kış nine derdik ona uzak bir akrabamızdı. Bembeyaz saçlarıyla hafifçe toplu kısa boylu bir teyzemizdi, hiç evlenmemiş olmasının getirdiği çocuk özlemiyle çocuklara çok sıcaktı. Bayramlarda elini öpmeye çocuklarla beraber gittiğimizde ne kadar mutlu olurdu ve bize kendimizi nekadar iyi hissetirirdi kış nine. Ah benim kadirşinas evlatlarım gelmiş diye başlardı söze, çocuklar için içinde üç beş kuruş olan mendiller hazırlamıştı. Kendi ağrıları, sıkıntıları, rahatsızlıkları olmasına rağmen tek kelime o konularda konuşmaz konuşulmasını da istemezdi. Bizlere kendimizi iyi hissetirmek için ne kadar vefalı gençler olduğumuzu söylerdi. Hem biz, hem çocuklar kış nineyi ziyaretten dönerken keyifli olurduk.

Bir de dert ninemiz vardı kış nineyle tam aksi yapıda. Bizi görür görmez uzun zamandır aramayışımızla başlar ağrı ve rahatsızlıklarını anlatır, iki sözünden birisi artık gençlerin ne kadar duyarsız olduklarını, vefa bilmediklerini vurgulardı. Bize suçlular dünyasında önemli bir yerimizin olduğunu düşündürürdü , bir türlü karar veremezdik kış ninenin söylediği gibi vefalı, kıymet bilen kişiler miydik yoksa dert ninenin söylediği gibi duyarsız, çürüme yolunda boşkafa gençler miydik. Bir zaman sonra anladık ki sorun bizde değil ninelerdeydi.

Briçte de dert nineler ve de kış nineler olduğunu hepimiz biliyoruz. Sizleri bilmem ama ben kış nineyi ziyaretten çok mutlu olur, dert nineye giderken ise ayaklarım geri geri giderdi.

Tüm briç camiasının şeker bayramını kutlarken, briçteki tüm dert nine partnerlerine sabır, kış nine partnerlerine ortaklarının kıymetini farketmelerini diliyorum.
22.Ekim.2006