KALABALIKTA YALNIZ OLMAK

Eskiden kimi zaman arkadaşlar beni bir yerlere davet ederlerdi, bir yaşgünü kutlaması, işyerindeki bir terfi veya uzun süredir beklenen bir olayın gerçekleşmesi nedeniyle yapılan bir eğlence gecesiydi amaçlanan, son zamanlarda davetler arkadaş çocuklarının evlenme kararlarını, nişan veya evlenmelerini kutlamaya dönüştü. O geceyi unutmamak için bir yerlere kaydederim, o gece gelip iş dönüşü evde duşumu alıp o geceki giysilerimi giyerken hep düşündüğüm bir şey vardır, uzun zamandır görüşmediğim dostlarla konuşacak konular bulmak. Gelecek olanlardan epeydir görüşmediklerimle en son nerede karşılaşmıştık, kaç çocuğu vardı, karısının çocuklarının adı neydi, buna benzer hatırlamak istediğim pek çok şey. Bir kısmını hatırlar bir kısmını da bulamaz, gider gitmez başka bir dosttan öğrenmek için belleğime not ederdim. Bu tür kalabalık grup eğlencelerinde odak noktası olmayı başaran dostlarıma da hayranlık duyardım. Herkesi kahkaya boğan fıkraları önceden mi hazırlıyorlardı, peki havadan sudan konuşmaları nasıl oluyorda kendi uzmanlık alanlarına bu kadar rahat çekebiliyorlardı. Herkes neden onların ağzından çıkanları bu kadar dikkatli dinleyebiliyorlardı. Ben neden beceremiyordum bunu ? Yıllar geçip gitti çok şey değişmedi, yine kimi toplantılarda yine eğlence odağı bazı arkadaşlar var, benim yapım yine aynı yapı. Evdeki gecelerimi saat ondan sonra internette briçle geçiriyorum, farkettim ki orada da kimi zaman onbinin üzerinde insanla aynı mekanı paylaşıyoruz ama kalabalıkta kendini yalnız hissetme kavramı değişmiyor. İnternetin sohbet odalarının çekiciliğinin nedeni demek insanlardaki bu yalnızlık duygusunu biraz olsun gidermek. Oralarda sanırım insanlar kendi kişiliklerinin dışında bir rol oynayarak bu yapısal eksiklerini gidermeye çalışıyorlar. İnternette briç oynarken farkettim ki bu kalabalıkta yalnızlık duygusunu yenmekte biz briççilerin diğer insanlara göre önemli bir avantajı var o da briç klüpleri, internetin veremediği bir doyumu var klüplerin. Masalarda sohbet, insanların seni tanıma ve kimliğini kabul etmeleri yalnızlık duygusunun en güçlü ilacı. Kış gelse de klüplerimiz yine canlansa.
12.Ağustos.2007