ZORLANMAK DA YAŞAMDIR

Yaşam devam ederken sürpriz programlar daima benim sevgilim olmuştur. Örneğin bir Cumartesi sabahı kalkıp ev halkına ve sevdiğim bir arkadaşıma hadi Edirneye gidelim Selimiye camisini ziyaret edelim, ciğer yiyelim, geceyi geçirip Pazar günü dönelim önerisi kabul görünce keyifli ve de o ölçüde heyecanlı bir haftasonu anısı oluşturmuşuzdur. Bu tür plansız programların insanların kan dolaşımlarını hızlandırdığını ve yaşamdan aldıkları keyfi belirginleştirdiğini düşünüyorum.

Diğer taraftan yaşamımdaki ana düzenim bozulduğu zaman tüm keyfim kaçıyor. Bu konuda bir örnek vermek gerekirse geçen Cumartesi gecesi İstanbula döndüm Pazar sabahı kalktım yemek ve temizlik işlerime yardımcı kadına kapıyı açtım önümdeki haftanın yemekleri için aldığım malzemeleri gösterip neler istediğimi söyledim. Ben bilgisayar başına oturdum Cumhuriyet gazetesi yazılarım için, kadıncağız mutfağa girdi yemekleri hazırlamak için, çalışmaya başladık, yarım saat sonra geldi gazın bittiğini yemeklerin yarıda kaldığını söyledi. Hemen telefona saldırdım acaba Pazar günü gaz bulabilirmiyim diye, ikinci bir tokat, telefonda çevir sesi yok ! Telefon arızaya geçmiş, cepten arızayı ara, kayıt yaptır derken çat diye bir ses çamaşır makinesi durdu, ne oluyor aman, elektrikler kesilmiş, koş bilgisayar başına ekran karanlık, bu kargaşada yaptığım çalışmayı da hafızaya almamışım tümü gitmiş, öyle derin bir offf çekmişim ki kadın koştu bir bardak su getirdi. Suyumu içerken brici düşünmeye başladım orada da kimi zaman herşey ters gitmeye başlar, empaslarınız tutmaz, ceza kontru atarsınız öyle bir yer çıkar ki oynayan bir de fazla yapar, rakipler söylenmeyecek bir altı deklare ederler yanlış atağa yapar giderler. Briçte de çok zorlandığımız anlar yok mu ? Ama yaşam yalnızca Edirneye gidip keyif yapmak değilki, problemleri çözmeye çalışmaktır asıl yaşam. Biraz sonra elektrikler geldi, telefonum yapıldı, komşudan tüpünün yedeğini rica ettim verdi, ben de yazımı tekrar yazmaya oturdum.
19.Ağustos.2007