BİRAZ YARENLİK EDELİM Mİ?

İnsanlarla yarenlik etmeyi severim. Karşımda kim olursa olsun, entellektüel düzeyi çok düşük dahi olsa ders alabileceğim bir yaşam deneyimi olduğuna inanırım. Ancak son yıllarda bu sohbetlerin, sinirlendirici hatta hırpalayıcı olmaya başladığını düşünüyorum. Konusu önemli değil , futbol , siyasi görüşler veya kadın erkek ilişkileri. Hangi konu olursa olsun bir süre sonra kutuplaşmalar, sertleşmeler başlıyor. Sizin söyledikleriniz veya söylemek istedikleriniz dinlenilmediği gibi sanki dünyada tek doğru varmış da siz bunun farkında değilmişsiniz çizgisine geliyor. Finlandiya’ya kızımın yanına gittiğimde ilginç bir gözlemim oldu. Konuşan kişiler sonuçtan nekadar emin olsalar da görüşlerini söylerken “ bana göre “ diye söze başlıyorlar, görüşlerini kesin bir ifadeyle karşı tarafa bildirmek konuşma adabına uymayan terbiye eksikliği bir davranış olarak karşılanıyor. Bizde ise kimin sesi baskın çıkıyorsa onun söylemleri doğruymuş gibi algılanıyor. Arkadaşım Feryal’in söylediği gibi kendisi öttüğü için güneşin doğduğunu sanan horozlar da inanılmaz çoğunlukta.

Kaldı ki size görüş soranların çoğunluğunun amacı sizin bu konudaki görüşünüzü öğrenmek değil, kendi görüşünün doğruluğunu perçinlemek. Briçte çok yaşadığım bir olaydır, turnuva biter birisi yanıma yaklaşır, hoca, şöyle bir deklarenin sonucunda kötü yere geldik ne dersin der, eğer cevabım onun deklaresini eleştiren bir cevapsa hemen kendisinin haklı olduğunu ve suçun ortağının deklaresinden kaynaklandığını ispat etmeye çalışır. Peki inancın buysa bana neden soruyorsun ? Tek bir cevabı var, bu soruyu neyin doğru olduğunu öğrenmek amacıyla değil kendisinin haklı ortağının haksız olduğunu kanıtlamak amacıyla sormuş. Eğer ben onun deklaresinin doğruluğunu söyleseydim ortağına, bak Faik Hoca da benim gibi konuştu sen yanılgı içindesin diyebilecekti. Yarenlik kavramının içinde eğlence, şakalaşma, görüş alışverişinin yanısıra hoşgörü, farklı bakış açılarını öğrenerek kendini geliştirme isteği vardı, hala var mı bilmiyorum.
03.Haziran.2007